دانشگاه‌ها تنها به عنوان مکانی برای آموزش و تحصیل ایجاد نشده‌اند. قسمت اعظم بار پژوهش در هر کشور بر عهده‌ی دانشگاه‌ها می‌باشد و بسیاری از مراکز تحقیقاتی با کمک و حمایت دانشگاه‌ها توانایی ادامه فعالیت دارند. نقش گسترده‌ی دانشگاه‌ها در پژوهش هر کشور تنها به حمایت مالی و علمی از مراکز و طرح‌های تحقیقاتی محدود نمی‌شود؛ تربیت و پرورش پژوهشگران نیز از مواردی است که نقش دانشگاه‌ها را در امر توسعه و پایداری پژوهش هر کشور پررنگ می‌کند. تربیت پژوهش‌گر علاوه بر محیط و امکانات، نیاز به معلمین و اساتیدی دارد که در واقع بار اصلی را در این فرآیند بر عهده دارند. واضح است که نتیجه‌ی نهایی فرآیند تربیت پژوهش‌گر جز با کسب توان‌مندی‌های بالای پژوهشی توسط اساتید امکان‌پذیر نیست.
مراکز توسعه پژوهش با چنین دیدگاهی به وجود آمده‌اند و یکی از اهداف اصلی آنها ارتقاء توان‌مندی‌های پژوهشی و تشویق و ترغیب اعضای هیات علمی در انجام پژوهش‌های بالینی می‌باشد. فراهم آوردن بستری برای آموزش فرایندهای پژوهشی یکی از روش‌های نیل به این هدف است. تشکیل کارگا‌ه‌ها و کلاس‌های آموزشی، فراهم آوردن امکانات پژوهشی و اطلاع‌رسانی مانند اینترنت و بانک‌های اطلاعاتی از مواردی هستند که این مراکز می‌توانند برای دست‌یابی به اهداف خود از آنها استفاده کنند.
واحدهای توسعه تحقیقاتی بالینی با چشم انداز توانمند‌سازی و فرهنگ سازی پژوهشی در بخش‌های بالینی از سال 1381 در کشور پایه‌گذاری شده و راه اندازی گردیدند.
مرکز توسعه پژوهش های بالینی مجتمع آموزشی، پژوهشی و درمانی حضرت رسول اکرم (ص) با هدف ارتقا سطح توانمندی و همچنین سهولت انجام فعالیت های پژوهشی اساتید گرامی، دستیاران و دانشجویان محترم، از تیر ماه سال 1390 فعالیت خود را آغاز نمود. با توجه به حجم، گستردگی و مفید بودن فعالیت های انجام شده توسط این مرکز، در بهمن ماه سال 1390 به تصویب وزارت بهداشت، درمان و آموزشی پزشکی رسیده است.
روسای پیشین:
دکتر علی یگانه،دکتر محمد فرانوش، دکتر مهرداد شیخ وطن، دکتر سید حمیدرضا فیض
